Terug naar Tblisi

Vandaag zijn we weer teruggekeerd naar Tblisi. Vanmorgen bleek al snel dat de baas van het guesthouse ons wel naar Tblisi wilde brengen. Via een appje van zijn engelssprekende dochter maakte hij ons duidelijk dat hij dat voor 20 lari (6,10 euro) ons mee wilde nemen naar Tblisi. Prima aanbod natuurlijk, dus aangenomen. We wilde nog wel even iets eten voor vertrek in het centrum. We waren al onderweg, te voet, uiteraard maar hij vond het een beter plan met de auto te gaan. Wij zijn netjes ingestapt, rugzakken achterin, en hij bracht ons naar een cafeetje waar hij rudtig bleef wachten tot wij klaar waren. De reis naar Tblisi kon beginnen. Wederom een prachtige tocht over de military highway, maar dan tegenovergesteld. Echt een prachtige tocht.

De chauffeur begon aanvankelijk rustig maar na verloop van tijd ontpopte hij zich tot een ware Max Verstappen, echter zonder risico's te nemen. Zo schoot het lekker op en tegen 12.00 uur waren we in het oude centrum van Tblisi. We hadden allebei niet zo’n zin om veel aan sightseeing te doen. Yari wilde graag naar een Engelse bookshop maar die konden we eerst niet vinden. Na een lunch op een leuke plek, hier hebben we ook een goede fles wijn gekocht om mee te nemen, leek het ons een goed idee om naar het Georgian National Museum geweest. Verschillende exposities over allerlei Georgische zaken ( ontwikkeling van de mens, dieren uit de Kaukasus, onderdrukking van Stalin en als hoogtepunt een inkijkje in de meesterwerken van Italiaanse kunstenaars uit de renaissance( Leonardo da Vinci e.a.). Zeer indrukwekkend hoe gedetailleerd deze kunstenaars te werk gingen en hoe achter ieder detail symboliek schuil ging. 

Op enig moment hadden we het toch gezien en vond Yari alsnog de bookshop waar hij een boek van Dostojevski kocht. 

Na een lekkere lunch, hier kochten we ook onze eerste fles Georgische wijn om mee naar huis te nemen gingen we aan de wandel. Het was meer klimmen en dalen dan gewenst maar uiteindelijk kwamen we bij de funicolair uit. We zijn naar boven gegaan, het uitzicht op ons laten werken en wat gezeten. 

Vervolgens zijn we met de metro richting het hostel van Rosindo gegaan waar we nu met hem en zijn vrouw aan de afsluitende barbecue zitten.

Waar ik bij onze Nepalreis schreef over ons etentje bij Sital en het gedrag van zijn kinderen in zijn eenkamer appartement kan ik nu schrijven dat de aanwezigheid en het gedrag van het kind van Rosindo wederom aangeeft dat het gedrag van kinderen en de opvoedkundige aanpak universeel is  

Vannacht brengt Rosindo ons naar het vliegveld en daarmee sluiten we een prachtige reis af. Wederom heel bijzonder om dit met mijn oudste zoon te ondernemen. Het smaakt zeker naar meer met meer deelnemende kids.