Dag 2

Vandaag de hele dag op pad. Na een goed ontbijt in het hostel zijn we op weg gegaan met de Toyota Rav 4x4 van Rosindo. Later wordt duidelijk dat hij niet voor niets zo’n auto heeft. Al vrij snel waren we Tblisi uit, een hectische stad met chaotisch verkeer waarbij het recht van de sterkste de norm is. Rosindo heeft zich de georgian rijstijl goed eigen gemaakt en zo gleden we soepeltjes door de drukte. Het glooiende landschap in met in de verte al snel besneeuwde toppen. Prachtige vergezichten en daar bleef het vandaag ook bij. Morgen komen we echt in de bergen. 
Onderweg gestopt bij een oude industriestad gelegen in een dal met de naam Chiatura. Ten tijde van de val van de USSR viel de industrie (allerlei vormen van mijnbouw) in één klap helemaal stil. De meeste inwoners trokken weg en alles raakte in verval. Veel vergane industriecomplexen, vervallen gebouwen, kapotte flats tekenen nu de skyline van de stad. Heel apart om te zien. Het meest gebruikte vervoermiddel destijds was de kabelbaan. Vele kabelbanen doorkruizen nu nog de stad. In één daarvan zijn we geweest.  Oud, ouder, oudst. Krakend en piepend in een afgesloten ijzeren bak gingen we naar boven. Het was zeker de moeite waard. Mooi uitzicht en een enorme dragline uit het sovjet tijdperk. Indrukwekkend groot. 
Op weg naar ons guesthouse in de middle of knowwhere bezochten we nog Kiatski Pillar. Een klein klooster op een tientallen meters hoge rotszuil. Gebouwd in de 9e eeuw. Altijd weer bijzonder om te zien hoeveel moeite mensen deden om dichter bij God te komen. 
Tot slot bracht Rosindo ons nog op 2 verschillende plaatsen in de Odetske Canyon. Dit waren precies die plekken waar ik vroeger op onze vakantie met ons gezin naar op zoek was. Heldere rivier, beetje klimmen en klauteren, watervalletjes. Prima plek om lekker te chillen en met water te spelen
Om er te komen was echter een 4x4 auto met hoge schokbrekers een noodzaak. Ik deed vroeger wel gekke dingen om bij mooie plekjes te komen maar hier was ik omgedraaid. Gelukkig deed Rosindo dat niet. 
De zoektocht naar de ‘ middle of knowwhere’ begon na ons vertrek bij de rivier. Ook hier kwam de auto goed van pas want de weg was soms onbegaanbaar. Met wat hulp vonden we onze plek die zijn naam meer dan eer aan deed. Een mooie oude houten guesthouse( woodhouse) met een aardig host. Na een gezellige avond, deels met andere gasten, een heerlijke Georgische maaltijd met verschillende wijnen gingen we moe maar voldaan naar bed.